Een 26°C, blauwe hemel, groot zwembad, cocktails à volonté, gigantisch zandstrand en zalig niets doen. Een weekje Sharm el Sheikh heeft ons goed gedaan. Echter het begon goed: net als wij één dag in het jaar een vlucht moeten halen, moest het zonodig in België beginnen sneeuwen. Gelukkig hebben ze in onze nationale luchthaven van die plekjes waar je je kan neervleien in de lederen fauteuils met gratis drank en versnaperingen. De twee uur wachttijd waren zo voorbij.
Op vrijdag aldaar in het fitnesscentrum op de loopband mijn training afgewerkt. Het was heel lang geleden dat ik nog op een loopband had getraind, en was bijgevolg na een half uur uitgeteld.
Het weekend was minder leuk: het norovirus had me geveld. Van 's ochtends zes uur was onze badkamer dan ook mijn vaste stek geworden. Immodium, perenterol, lacteol, droge toast en veel water was dan ook mijn vijfgangenmenu die dagen. Jongens, zo erg heb ik het in lange tijd niet gehad. Ne mens kan zich verdomd ziek voelen!
Op maandag ging het me al stukken beter, behalve dat ik me verschrikkelijk moe voelde en had in niets trek. Op dinsdag heb ik dan toch goed kunnen ontbijten en 's avonds heb ik buiten langs het strand een 7-tal kilometer in een zeer rustig tempo kunnen afwerken. Gevolg: 's avonds opnieuw doodmoe en zelfs lichte koorts.
Al bij al heeft die week platte rust me wel deugd gedaan. De batterijen zijn weer opgeladen en herineringen om te koesteren. En achteraf bekeken: van reis terugkomen en drie kilo minder wegen, is mooi meegenomen.
Op donderdagavond een laatavondvlucht gehad (om 03u00 thuis) en vrijdag ochtend al terug aan het werk. Dat laat zich voelen natuurlijk. Pas zondag terug op Belgische bodem gaan lopen (in de namiddag).
Maandag een rustdag en dinsdag beginnen we d'er weer aan.
Op vrijdag aldaar in het fitnesscentrum op de loopband mijn training afgewerkt. Het was heel lang geleden dat ik nog op een loopband had getraind, en was bijgevolg na een half uur uitgeteld.
Het weekend was minder leuk: het norovirus had me geveld. Van 's ochtends zes uur was onze badkamer dan ook mijn vaste stek geworden. Immodium, perenterol, lacteol, droge toast en veel water was dan ook mijn vijfgangenmenu die dagen. Jongens, zo erg heb ik het in lange tijd niet gehad. Ne mens kan zich verdomd ziek voelen!
Op maandag ging het me al stukken beter, behalve dat ik me verschrikkelijk moe voelde en had in niets trek. Op dinsdag heb ik dan toch goed kunnen ontbijten en 's avonds heb ik buiten langs het strand een 7-tal kilometer in een zeer rustig tempo kunnen afwerken. Gevolg: 's avonds opnieuw doodmoe en zelfs lichte koorts.
Al bij al heeft die week platte rust me wel deugd gedaan. De batterijen zijn weer opgeladen en herineringen om te koesteren. En achteraf bekeken: van reis terugkomen en drie kilo minder wegen, is mooi meegenomen.
Op donderdagavond een laatavondvlucht gehad (om 03u00 thuis) en vrijdag ochtend al terug aan het werk. Dat laat zich voelen natuurlijk. Pas zondag terug op Belgische bodem gaan lopen (in de namiddag).
Maandag een rustdag en dinsdag beginnen we d'er weer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten