20 km van Brussel: finished

Had mijn auto aan de rand van Brussel geparkeerd en ben met de metro naar het station “Mérode” gereisd. Organisatorisch leek het me wel in orde. Van ver zag je al een aanduiding waar de kleedruimte zich bevond: aan de zijkant van het legermuseum. Een origineel decor moet ik toegeven. Eenmaal in outfit, begeef ik me naar het juiste startblok waar ik nog eventjes van de zon kan genieten.

De bolero van Ravel maakt me intussen duidelijk dat het startschot dichterbij komt. Het schot zelf was wel even schrikken. De start verloopt vrij vlot en eens over de matten (tijdsregistratie met chip) gaat het pas echt los. De sfeer in de Wetstraat zit er echt in. De hartslagmeter vertelt me dat het goed gaat, het tempo lijkt me in orde. Iets verderop het Justitiepaleis. Begin van een reeks tunnels. Ietwat drummen; de lucht lijkt er ook wel ijler dan buiten.

De Louizalaan loopt vlot en weldra is het Ter Kamerenbos in zicht. De hartslagmeter geeft 163. Heb nog voldoende reserve. Ik voel me prima, behalve dat een plaspauze zich aankondigt. Altijd tijd nemen om te drinken hebben ze me verteld, maar wat erin gaat, moet er ook uit!
Het gaat goed. Hartslag onder controle, geen krampen noch milt… laten we zo doorgaan. 10 Kilometer na 52 minuten.

Op weg naar de lange gevreesde klim van de Tervurenlaan kreeg ik het moeilijk. Het moet net voor de Vorstlaan geweest zijn. Leeg, geen energie meer, een echt dieptepunt. Tempo vertraagt, drinken, wat voeding bijnemen en in een zeer rustig tempo proberen te herstellen. Na een aantal minuten ging het al wat beter. “Geef er een lap op!”, dacht ik bij mezelf. En dat deden we dan ook.

De Tervurenlaan was hard. Het was afzien! Je ziet deelnemers vallen met bosjes, je krijgt ruimte. Velen schakelen over op wandelen. Sommige lopers die je passeert lijken ook beter een wandelpauze in te lassen als je hun zwoegende ademhaling hoort. Ik blijf gaan, bij elke loper die ik passeer schuif ik een plaatsje naar voor. Hartslagmeter piept onophoudelijk, kuiten beginnen pijn te doen. Opzij, opzij, opzij…. Het Rode Kruis is iemand aan het reanimeren (tevergeefs, blijkt nu in de pers)

De bocht in, en daar is ie dan…. De triomfboog. Verstand op nul, alles geven. Ik heb mijn hartslagmeter niet meer bekeken. Het interesseerde me op dit ogenblik niet meer. Het enige wat telde was finishen. De matten, chrono afduwen en op adem komen… 02:04'12".
Een tevreden man, volgend jaar opnieuw!

laatste avondmaal

Na mijn middagdutje heb ik deze namiddag het recept vanuit de Runnersworld van vorige maand eens geprobeerd:

Pannenkoeken met goede koolhydraten.

Stond er aanvankelijk nogal sceptisch tegenover. Je moet het toegeven, haver ziet er niet echt smakelijk uit, maar eens gebakken viel het goed mee. Heb er nog wat apart gehouden voor zondag.

Van het wee lig ik niet meer wakker. We zijn er ondertussen wel aan gewend geraakt. Je weet wat ze hier zeggen hé:"ça ne fait rien qu'il pleuter, ce n'est qu'une vlague". Dus ikke naar buiten om mijn laatste training voor de 20 km van Brussel af te werken. Een half uurtje rustig loslopen voor de wedstrijd van zondag. Morgen algemene rustdag. ... la dolce far niente !!

See you in Brussels !!

Rotweer !!!
Zondag beter?

Maar heb maandag toch een herstelloop achter de rug. Doe ik altijd na een long run. Ik heb nog getwijfeld ondanks het slechte weer, maar de drang om toch te lopen was te sterk. Half uurtje langzaam, gemiddelde hartslag 138/min.


Vandaag, dinsdag, een korte hardlooprun (5km) aan een gemiddeld tot hoog tempo. Ondanks de felle wind, ging het goed. Gemiddelde hartslag van 158. Vrijdag doen we nog zo een korte run van 30 minuten. Verder deze week staat rust op het programma.... en spaghetti vreten natuurlijk.

See you in Brussels on Sunday!

Long run

Vandaag een long run. Nogal frisjes deze morgen met een stevige wind, maar wel droog.
De bedoeling was om mijn hartslag onder de 150 slagen/minuut te houden en dit gedurende 110 minuten.
Resultaat: gemiddelde hartslag: 145, duur: 1u 41'. De afstand valt moeilijk te schatten omdat ik mijn parcours heb aangepast naar de weersomstandigheden. In open weidelandschap zag ik het niet zitten. Ik heb deze morgen geprobeerd zoveel mogelijk tussen huizenrijden door te lopen, wat me beschermde tegen de onaangename wind.

Morgen een herstelloop van 30'en dan twee dagen rust.... op naar de 20 km van Brussel!

Gone with the wind

Donderdag, ondanks een late vergadering op kantoor, toch nog gaan lopen. Om 20u30 toch nog mijn loopschoenen aangetrokken voor een stevige loop. Een 5-tal kilometer aan een flink tempo, tot ik het op een sprintje heb gezet om te kunnen ontsnappen aan een aankomend onweer. Zwart zag het aan de hemel.

Vrijdag ben ik mijn nummer voor de 20km van Brussel gaan ophalen. Heb er ineens een bandje voor gratis gebruik van het metronet bijgekocht. Ga me namelijk aan de rand van Brussel parkeren. Daarna afsrpaak op CSC voor een groepsfoto. We zijn met tien deelnemers aanstaande zondag. Ben benieuwd!
's Avonds een tempoloop aan het Regenboogstadion. Ik dacht daar aan de wind te kunnen ontsnappen, maar tevergeefs: had er na een 20-tal minuten echt genoeg van. Waar blijft die zomer toch?

Zaterdag rust.

speedy gonzalez

Vandaag was ik echt goed in vorm. Thuisgekomen heb ik een lichte maaltijd naar binnen gewerkt bestaande uit hoofdzakelijk goede koolhydraten.
Een half uurtje later heb ik me naar het sportstadion (*) begeven - al lopend hé :-) . Kwestie van rustig warm te lopen (20 minuutjes aan een hartslag van 142 gemiddeld).
Aan het stadion aangekomen ben ik begonnen met het trekken van korte sprintjes: een reeks van vijf x 400 m "full speed" gevolgd door telkens 400 meter rustig uitlopen.
Resultaten vond ik persoonlijk zeer goed:
- maximum hartslag na de laatste sprint was 193 slagen/minuut;
- algemeen gemiddelde met uitloop inbegrepen: 149 slagen/min;

Morgen rustdag en donderdag een korte loop.
Wordt vervolgd

(*) Zulte-Waregem

eerste communie

Vrijdag genoten van een dagje rust.. wat het lopen betreft dan toch. Had wel een heleboel andere dingen aan mijn hoofd. Mijn dochtertje deed zondag haar eerste communie. Had dit wel al geruime tijd ingecalculeerd in mijn trainingsschema. Vrijdag de nodige boodschappen gedaan en de tuin een grote beurt gegeven.

Mijn lange duurloop stond gepland op zaterdagmiddag. Ik had er wel voor gevreesd omdat slecht weer was voorspeld, maar al bij al heb ik toch kunnen lopen bij zo'n 24°C met flink wat zon.
Zoals gewoonlijk ben ik begonnen met mijn standaard parcours. Ik loop in het weekend graag door de industriezone van Waregem. Het is er dan uitermate rustig trainen: geen vrachtwagens, geen drukte en ook geen zondagsrijders. Na een 6-tal kilometer moet ik een drukke baan Waregem- Deerlijk over. Een ideaal moment om voor het rode licht wat te tanken en eventueel wat sokken goed te trekken. Na een kort intermezzo springt het licht op groen en kunnen we verder door de kleine baantjes tussen het weidelandschap voor de volgende vier kilometer.
Negen kilometer in totaal en terug thuis. Met de 20km van Brussel in het achterhoofd besloot ik om dit weekend nog een tweede rondje te lopen. Ik had het gevoel nog over voldoende reserve te beschikken en wou voor mezelf eens een kort testje doen. Resultaat: 18 kilometer in 1u45!

De 20km van Brussel zie ik nu wel zitten. Heb besloten om de komende twee weken nog wat snelheidstraining te doen op de joggingspiste aan het sportstadion van ZULTE- WAREGEM :-) (voor diegenen die het nog niet wisten: ze hebben gewonen in de bekerfinale !!!!)

Zondag: rustdag. Vat af! Uitgeteld! (letterlijk dan).

met het nodige vuurwerk

Vandaag zag het er goed uit. Zonnetje , niet te warm en in vorm. Thuisgekomen, wat gedronken en gepaste kledij aangetrokken.
De eerste twintig minuten gingen goed: rustig tempo en opwarmen. Vervolgens startte ik aan het parcours tegen de wind in. Heb ooit die tip gekregen en moet zeggen het helpt. Je bent pas gestart, dus nog niet vermoeid en je kledij is nog droog (vooral de borst) dus je vermindert het risico op verkoudheden en/of andere longaandoeningen.

Na een vijftal kilometer werd ik getroffen door een echte spelbreker: de familie bliksem en gedonder probeerde me in te halen. De wind wakkerde sterk aan, de lucht werd donker en ik voelde af en toe de hagel op mijn hoofd.
Linea recta huiswaarts en ja hoor: ik kwam als eerste over de meet! De deur achter me dicht en plots viel de regen met bakken uit de lucht. Gedonder rond om rond! Heb al leukere dingen meegemaakt.

Morgen nieuwe poging! Ga ijsje eten!

regen, regen en nog eens regen.

Typisch Belgisch herfstweertje, al zijn we midden mei. Geen weer om een hond door te jagen, maar twee weken voor een belangrijke milestone zal het weer de laatste zijn die mijn trainingsschema overhoop zal halen. Dus een shortrun van 5 km afgelegd. Zuurstof voldoende in de lucht en de druppels op mijn gezicht die voor het nodige vocht zorgden.
Moet toegeven... het heeft wel iets.