terug even wennen

Deze morgen aan zee toch even van mijn hart een steen gemaakt en mijn loopschoenen aangetrokken. Ondanks de koude en de snijdende oostenwind, ben ik langs de dijk richting Knokke gelopen. Aan het Casino ben ik naar zee toe gestapt op het bevroren zand en vanaf daar ben ik teruggekeerd. Ik was op dit moment al een 25 minuten onderweg.
Ik heb ervan genoten. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij had. De natuurbeelden waren gewoon prachtig. Ik waande me ergens op Antartica: het zand volledig witbesneeuwd en gevroren. Langs de hoogtijlijn was de volledige lengte van het strand bedekt met een ijslaag, gevormd door de uitdeinende golven. Gewoon prachtig!

Het lopen op zich ging goed. Nergens geen pijn te bespeuren. De conditie daarentegen kan stukken beter, maar dit komt ongetwijfeld wel! Ik ga toch proberen om deze week de draad weer ernstig op te nemen. Ze geven immer dooi, dus de wegen gaan er niet meer glad bijliggen.