Speciale tiende

Sinds gisteren terug uit Berlijn en ik moet toegeven: mijn tiende marathon had wel iets speciaals over zich.

Vooreerst was het weer een dikke tegenvaller. Het ganse weekend is letterlijk in het water gevallen. Het is zaterdagnamiddag beginnen regenen en het is niet gestopt tot gisteren. Regen, regen en nog eens regen.
Op zondag ochtend was het een kletsnatte start. We probeerden ons zo lang mogelijk droog te houden, maar door de plassen op de weg was dit niet lang vol te houden. Bijgevolg zijn sokken en schoenen snel doorweekt. Ook T-shirt en broek blijven niet lang droog.

Na de 20 km kreeg ik het koud. Ik geraakte maar niet opgewarmd en ik dacht meer en meer aan opgeven. Het was mijn vierde maal Berlijn, dus veel zou ik niet missen.  Ondanks de koude zat ik toen qua tijd wel nog goed. Op 24 km stond de Belgische delegatie toeschouwers. Hier moesten we onze beste smile toch opzetten. Dus ik beet nog eventjes door. Op 31 km zou ik mijn vrouw terug treffen en ik was vastberaden om met haar terug te keren met de metro. Een hete douche was meer dan welkom.

Maar toen ik iets later David tegenkwam (27km denk ik) en hij me nog wat moed toesprak, ging het beter. Het was dan ook even opgehouden met regenen en ik kreeg het dan toch een beetje warmer. Wat later ben ik even gestopt om een banaantje te etern, wat te drinken, een power gel naar binnen te werken en om mijn mp3 player uit te halen en de meest geschikte muziek te vinden. Vanaf dan ben ik in één rechte lijn naar de finish gelopen. Spierpijnen en wat spierkrampen hebben tussen de 41 en 42 kilometer nog wat parten gespeeld.

Heel tevreden over het resultaat. Opnieuw mijn persoonlijk record gebroken in 4u 01'48".

Nu even rust!