Rotdag

Vandaag is mijn longrun van 30 km letterlijk in het water gevallen. Ondanks dat ik me nogal moe voel, had ik er nochtans goeie hoop in ... maar het wou echt niet meezitten deze voormiddag :-(.

Ik ben rond een uur of 10 deze morgen vertrokken en was nog geen kwartier weg of ik kreeg al een douche over mijn hoofd. Ik moet zeggen, leuk is anders, maar van regen is nog nooit iemand doodgegaan denk je dan maar. De regen was al gauw over, maar die wind op die natte kleren was niet echt leuk. Af en toe had ik het koud en jammer genoeg was er geen zon te bespeuren

Mijn knie begon ook weer vervelend te doen, en deze keer ziet het er niet goed uit. Na een twintigtal kilometer was het gedaan met lopen. De pijn was niet meer te verbijten, een knieband gaf geen soelaas en stappen... zelfs dat deed hevig pijn. Ik heb trouwens al de gehele dag last van die verdomde knie. Morgen kine en rustig aan. Ik speel zelfs met de gedachte om mijn training volledig te staken en vanaf nu slechts driemaal per week wat rustig te lopen op de Finse piste. Kwestie van soepel te blijven. Dit geeft me nog de tijd om te herstellen tegen 24 september.

Mijn idee om vandaag eens niet langs de Leie te lopen, maar wel richting Kruishoutem was al evenmin een succes. Het glooiende landschap heeft me nogal vlug uitgeput zodat mijn energie nogal vlug op was. Ik voelde me gisteren al niet 100% en dat was vandaag te merken. Een snelheid van gemiddeld 8,5 km/uur is nu ook geen succes te noemen.

Voilà, dit gezegd zijnde, ga ik me lekker toedekken in de zetel met een glaasje wijn en deze avond vroeg onder de wol!