30 kilometer

Die verdomde knie! Maar het gaat precies toch al iets beter. Vrijdag ben ik na een weekje rust een half uurtje op de Finse piste gaan lopen. Ontspannen gelopen in een zeer rustig tempo gedurende een 30-tal minuten. Mijn knie voelde ik op dit moment niet. Thuisgekomen onmiddellijk ijs op gelegd en 's avonds voor het slapengaan nog wat Fastumgel aangesmeerd.
Zaterdagochtend wat uitgeslapen en de trap af zonder iets abnormaals te voelen in mijn knie. Ikke blij en ik kon dus aan mijn lange duurloop beginnen.

Ben vertrokkken richting Leie en ben zo doorgelopen tot in Harelbeke. Van Harelbeke ging het aan de overkant terug tot in Ooigem tot net achter de fabriek van Unilin Quickstep. Vanaf daar ben ik teruggekeerd richting Waregem. Had er toen al 22 km opzitten en de pijn in de knie begon parten te spelen. Het was doorbijten. Had nochtans een knieband aan, maar die kon ook de pijn niet meer tegenhouden. Vanaf kilometer 27 voelde ik de pijn wegebben en ging het terug iets beter. Dan nog maar een extra lusje ingecalculeerd. De kaap van 30 kilometer dan toch gehaald aan een gemiddelde snelheid van 10,2 km/uur.


Na een halfuurtje bekomen in de zetel met ijs op de knie ging het van kwaad naar erger. Mijn been kon ik niet meer strekken. Mijn knie deed het minst pijn als die volledig geplooid was (been opgetrokken). Strekken deed pijn, heel veel pijn en 's avonds hadden we met een paar ex- collega's afgesproken in Antwerpen om wat te gaan eten... dat beloofde.

Deze morgen (na een tamelijk korte nacht) was mijn knie al stukken beter, toch bij het aflopen van de trap voel ik duidelijk waar de pijn zit. Morgen kinesitherapie en doorbijten.