Week 35

Zondag en maandag van een paar dagen rust genoten. Na mijn 30km prestatie van vorige zaterdag mocht dit wel, vind ik. En voor mijn knie kon het natuurlijk ook geen kwaad. Later meer erover.

Dinsdag heb ik een intensieve duurloop van 10 km gelopen. Het voelde goed al lag mijn hartslag aan de hoge kant. Waarschijnlijk was dit te wijten aan het feit dat ik me nog een beetje moe voelde en dat ik ook ben gaan lopen onmiddellijk na het avondeten. Al bij al een tevreden gevoel.
Gisteren, woensdag 30 augustus, stond een duurloop van 90 minuten op mijn schema geprogrammeerd. Ben begonnen op de Finse piste gedurende een half uur. Daarna overgeschakelt op asfalt gedurende een uur. Totale afstand was slechts 13,5 km maar mijn harstlag is niet buiten D1 (i.e lager dan 150) geweest. Da's toch al iets.

En mijn knie, 'tja... die laat weer van zich horen. Na mijn loopje op dinsdag voelde ik lichte pijn, maar dit was woensdagochtend volledig verdwenen. Vanmorgen wea erniet onmiddellijk pijn te voelen, maar op kantoor heb ik een paar trappen op en af gelopen en ik moet zeggen dat dit me geen deugd heeft gedaan. Vergeef het me, maar morgen neem ik de lift!

Vanavond 20 minuten ijs op gelegd en straks Fastum gel erop. Vanaf volgende week ga ik elke dag naar de kine. Hopelijk helpt me dit een stuk vooruit! Geloof me of niet, maar ik begin echt schrik te krijgen dat Berlijn alsnog in duigen zou vallen.

te veel van het goeie

Zaterdagavond zijn we gaan eten met een aantal (ex-)collega's in La Riva te Antwerpen. Zeer toffe avond gehad. Het restaurant is een echte aanrader.
LaRiva is ingericht in een groot gebouw wat eertijds als schuilplaats en eetplaats diende voor dokwerkers. La Riva beschikt over een stemmige en grote bar. De eetruimte is ingedeeld in twee etages en ondanks de gigantsiche afmetingen is alles toch nog gezellig en trendy enbleven. Wat op het bord komt, ontgoochelt zeker niet. De carpaccio was super en het stukje tonijn was perfect gegaard. De bediening was vlot, de wijn lekker. Zeker een aanrader!
Het dessert was gewoon af en de glaasjes wijn liepen vlot binnen.

Uiteindelijk was het drie uur geworden en gisteren heb ik dit de gehele dag mogen voelen. Gelukkig stond er geen loopje op de agenda. Daarbij komt nog dat het in Waregem koersefeesten zijn sinds zaterdag en ons klein mannen weten dat maar al te goed. Dus gisteren mocht ik al optrekken en mijn centjes bovenhalen op de kermis in plaats van in mijn zetelke te blijven liggen.Gelukkig zat het weer nog mee en uiteindelijk heb ik me dan toch geamuseerd!

30 kilometer

Die verdomde knie! Maar het gaat precies toch al iets beter. Vrijdag ben ik na een weekje rust een half uurtje op de Finse piste gaan lopen. Ontspannen gelopen in een zeer rustig tempo gedurende een 30-tal minuten. Mijn knie voelde ik op dit moment niet. Thuisgekomen onmiddellijk ijs op gelegd en 's avonds voor het slapengaan nog wat Fastumgel aangesmeerd.
Zaterdagochtend wat uitgeslapen en de trap af zonder iets abnormaals te voelen in mijn knie. Ikke blij en ik kon dus aan mijn lange duurloop beginnen.

Ben vertrokkken richting Leie en ben zo doorgelopen tot in Harelbeke. Van Harelbeke ging het aan de overkant terug tot in Ooigem tot net achter de fabriek van Unilin Quickstep. Vanaf daar ben ik teruggekeerd richting Waregem. Had er toen al 22 km opzitten en de pijn in de knie begon parten te spelen. Het was doorbijten. Had nochtans een knieband aan, maar die kon ook de pijn niet meer tegenhouden. Vanaf kilometer 27 voelde ik de pijn wegebben en ging het terug iets beter. Dan nog maar een extra lusje ingecalculeerd. De kaap van 30 kilometer dan toch gehaald aan een gemiddelde snelheid van 10,2 km/uur.


Na een halfuurtje bekomen in de zetel met ijs op de knie ging het van kwaad naar erger. Mijn been kon ik niet meer strekken. Mijn knie deed het minst pijn als die volledig geplooid was (been opgetrokken). Strekken deed pijn, heel veel pijn en 's avonds hadden we met een paar ex- collega's afgesproken in Antwerpen om wat te gaan eten... dat beloofde.

Deze morgen (na een tamelijk korte nacht) was mijn knie al stukken beter, toch bij het aflopen van de trap voel ik duidelijk waar de pijn zit. Morgen kinesitherapie en doorbijten.

wielerterrorist

Omdat lopen niet aangewezen is omwille van mijn knie (zie vorige posts) en omdat stilzitten ook niet echt mijn ding is, heb ik maar mijn koersvelooke van onder 't stof gehaald. Banden opgepompt, truitje aangetrokken van één van de betere ploegen, schoenen aan en hop met die benen.
Ik heb een rit gemaakt van een 40-tal kilometer met een relatief lage hartslag (133 sl/min).

Mijn knie heb ik niet gevoeld! hip hip hoera!!!!!!

Morgen complete rust en donderdag nog wat fitnestraining met concrete oefeningen voor de benen. Hopelijk lukt de long run dit weekend.

tractus iliotibialis frictie syndroom

Wat een benaming voor wat pijn aan de knie. Tractus iliotibialis frictie syndroom of ook wel lopersknie genoemd heb ik vorige donderdag dus opgelopen. Op verschillende websites heb ik ook kunnen lezen dat je dit onder andere kan krijgen door het lopen op een afhellende weg.

Momenteel probeer ik tot driemaal daags een ice packing op mijn kniet te leggen gedurende minstens twintig minuten. Daarna inwrijven met Fastum-gel. Overdag loop ik ook met een steungevende knieband.


Verder heb ik mijn trainingsschema aangepast. Mijn volgende loop is pas op vrijdag gedurende een half uurtje. Laat ons hopen!

Knieblessure

Ondertussen is mijn verlof al een drietal dagen achter de rug en heb nu even tijd om mijn blog bij te werken. Als je met verlof bent, laat je die dingen makkelijk achterwege, vind ik. Een paar zeer goede weken achter de rug wat het lopen betreft althans. Het weer kon natuurlijk iets beter, maar we zijn nu eenmaal in België en beter lopen bij zo een weertje dan in de hitte.

Prestaties gaan zienderogen vooruit. Het aantal kilometers per week gaat nu steeds maar omhoog en de lange duurlopen worden steeds langer. Ik zit momenteel aan een zestig kilometer per week. Trainingen bestaan uit een extensieve duurloop, twee intesieve duurlopen en een intervaltraining.

Sinds vorige donderdag gaat het iets minder. Had een loopje van anderhalf uur op het programma staan. Toen ik thuiskwam voelde ik een stekende pijn aan de buitenkant van mijn knie. Ne een ijspacking van een twintigtal minuten en een lek Fastumgel was de pijn al na een paar uur wag. Vrijdagmiddag ben ik met een collega gaan lunchen en tijdens na de wandeling leek het erop alsof er niets meer aan de hand was... toen ik 's avonds aan de lange duurloop begon.
Het eerste uur ging alles prima. Af en toe voelde ik wel wat, maar het was eerder storend dan pijnlijk. Na een tiental kilometer had ik mijn knieband, die ik uit voorzorg had meegenomen, echt nodig. De pijn aan de buitenkant van de knie begon heviger te worden, maar ik beet toch door. Na een vijftiental kilometer schakelde ik even over op wandelen om wat voeding en vocht in te nemen. Toen ik na een minuutje weer wou aanzetten, blokkeerde de knie helemaal. Ik moest me echt in gang trekken en het ging van kwaad naar erger. Af en toe zakte ik door de knie. Ik durfde echt niet meer te stoppen omdat ik dacht dat ik dan helemaal niet meer op gang zou geraken en bij de gedachte "nog 35 dagen tot Berlijn", zakte mijn moraal ook nog eens onder het vriespunt.

Na 2uur en 54 minuten was ik uiteindelijk toch fier dat ik 28 km had gelopen. De kaap van 30 moet dan maar volgend weekend gehaald worden, maar eerst rust, rust en nog eens rust de komende dagen!

Back home

Twee weekjes Spanje zitten er op en genoten hebben we. Lekker weertje (wel wat heter dan andere jaren), wederom goed gegeten en zalig niets doen gedurende veertien dagen, behalve lopen dan :-).

Voor wie er al geweest is, zal het zeker niet ontkennen: het noorden van de Costa Brava is een schitterende omgeving om te gaan hardlopen en/of mountainbiken: je hebt er kilometers aangelegde paden in van dat bruin/beige grint. Bomen en struiken zorgen afwisselend voor volle zon of schaduw.

Meestal stond ik om zes uur op. Vlug wat eten en me klaarmaken voor meestal lange duurlopen. Rond half zeven was ik de deur uit voor minstens anderhalf tot twee uur. Tegen dat de zon echt kracht begon te geven was ik al terug voor een frisse duik in het zwembad.

Vandaag mijn eerste 10 km in Waregem afgewerkt. Had het nogal fris en dat zwembad was er vandaag ook niet bij!

Back to reality, alhoewel dat ik nog met vakantie ben tot 16 augustus.