ondanks de staatsgreep

We hebben het weer gekund in België.... we zouden eens een staatsgreep simuleren. Zit nu al een paar weken op een project in Frankrijk en ik heb het deze morgen mogen aanhoren. Oh, wat was ik weer fier om Belg te zijn !
We laten het in elk geval niet aan ons hart komen en we zijn toch gaan lopen deze avond. Een klein uurtje.
Het ging goed. Hartslag gemiddeld 155, snelheid 9,8 km/u. Er stond wel een ferme koude wind maar die kon me niet deren. Morgen houden we het wat rustig en naargelang het weer hebben we zaterdag of zondag nog eens een duurloop.

Sleeping in Metropolis

Eindelijk eens tijd gevonden om mijn blog wat aan te vullen. Het is de laatste weken zo druk op mijn huidig project dat ik amper nog tijd om privé wat voor mijn PC te zitten. Echter het lopen laat ik niet achterwege. Heb wel al dikwijls goesting gehad om onmiddellijk in mijn zetel te ploffen met zo een miezerig weer, maar toch raap ik telkens weer de moed samen om eerst een loopje te doen.
De Finse piste is momenteel niet meer te belopen: je zakt er gewoon in tot aan je enkels door die natte. Dus dan maar de baan op, met de schrik voor de knieën.
Gisteren een snelheidstraining gedaan op de muziek van Anne Clark, "Sleeping in Metropolis". Gewoon de max. Totale voldoening.

Loop ze!

2 = 10

Aangezien me ten stelligste aangeraden werd om op zacht ondergrond te lopen, zoek ik de Finse pistes op. Die van Waregem is slecht een 1500m lang en lag afgelopen zaterdag echt te drassig om er tien kilometer op te lopen.
Ik ben dan maar richting Gent getrokken: twee rondjes rond de watersportbaan. De rit loont zich zeker en vast. De piste is niet helemaal rond, maar dit stoort absoluut niet. De auto kan men makkelijk parkeren langs het traject en de kwaliteit is goed tot zeer goed. En er is nog wat te zien ook. Op zaterdagmorgen trainen de kajakkers op de watersportbaan. Leuk om te zien.

Twee rondjes afgewerkt, i.e. 10 kilometer in 1u03'. Hartslag iets aan de hoge kant: 169. Maar we zijn nog maar aan het begin hé. Komt heus wel in orde.

nieuw trainingsschema

Heb vandaag mijn nieuw trainingsschema aangemaakt voor Rotterdam. Ik heb uiteindelijk toch beslist om My Asics verder te gebruiken. Het logboek ervan is heel makkelijk en gebruiksvriendelijk. Ik heb alleen een iets intensiever schema vastgelegd dan de vorige keer. Na mijn eerste marathon ervaring vond ik dat de trainingen iets te licht waren voor de uiteindelijke prestatie die je moet leveren.
Zie hier alvast mijn eerste week:

• woensdag, 15 november (vandaag): 35 minuten hardlopen.
• donderdag, 16 november: 75 minuten hardlopen.
• vrijdag, 17 november: 13 kilometer hardlopen in wedstrijdtempo.
• zondag, 19 november: 35 minuten hardlopen.
• dinsdag, 21 november: 35 minuten hardlopen.
• zaterdag, 25 november: 160 minuten hardlopen.

Werk aan de winkel!

New York marathon

Ik ben deze namiddag in het zonnetje een vijftal km gaan lopen op de Finse piste. Langzaam aan, want de schrik voor een knieblessure zit er toch nog in. Het ging goed, alhoewel mijn conditie na zes weken rust toch vreselijk achteruit is gegaan. Mijn harstlag stond op 171
... werk aan de winkel!
Ondertussen zijn de vrienden in New York met volle teugen aan het genieten van de omgeving. Het doet me wel iets moet ik zeggen.

kinderpraat

Ons Lisa zit nu al een paar maand in het tweede leerjaar en dagelijks zou je verbaasd zijn over de creativiteit van die pagadders.
Eerder deze week had de juf het over de Ramadan en was er me daar toch een snugger ventje bij die onmiddellijk reageerde met de bemerking: "de papa van Lisa (ikke dus, nvdr) heeft dat in Berlijn ook gedaan!", waarmee hij niet 'ramadan' maar 'marathon bedoelde.

Zit ik nu wel al dagen te denken hoe ik die kleine van zeven eventueel kan hebben misleid. Zou er linguistisch toch enige verwarring kunnen bestaan tussen ramadan en marathon. Aan een marathon ramadan zal hij mijn insziens niet gedacht hebben. En als je me bekijkt- laat me toe het te zeggen - is ramadan ook niet het eerste waar je aan denkt. Jaja, ik hoor jullie al denken en zal zelf maar onmiddellijk reageren: aan een marathon ook niet! lol :-)

Kinderpraat... onverklaarbaar!

rust, rust, rust... begint tegen te steken!

Bijna vier weken in herstellingsrust. Nog twee weken te gaan.

Ondertussen toch al nieuwe vooruitzichten:

rusten en zalig niets doen

Ik ben nu in mijn derde week rust en het gaat me goed. Ik moet toegeven dat ik het lopen wel zeer hard mis, maar dit gemis wordt momenteel ruim gecompenseerd door al het lekkers wat de gastronomie te bieden heeft. Samengevat: nu den luien, bourgondischen Belg uithangen en vanaf november terug aan het werk!

Mijn knie is al goed hersteld. Ik voel al geruime tijd geen pijn meer. Stappen, sprngen, lopen, trappen op en af lopen, het lukt me allemaal vrij goed.
Toch wil ik volhouden... als ze zeggen zes weken, dan is het zes weken! Tweede week november zou ik dan kunnen herbeginnen.

Inmiddels heb ik ook aan de planning van 2007 zitten denken. Professioneel zit die agenda waarschijnlijk al goed vol. Wat het lopen betreft had ik volgende in gedachte:
- in april: marathon van Rotterdam. Dit is nog niet zeker want ik ben nogal gebeten door de marathon van Barcelona die begin maart plaatsvindt. Moeten we praktisch en budgettair nog even bekijken.
- in mei: 20 km van Brussel
- in september: Marathon van Berlijn. Het gekke is dat ik naar die van Berlijn nu al uitkijk. Ik blijf het herhalen: die was gewoon prachtig!!

't is moeilijk

Ik ben nu al mijn tweede week in rust en ik verlang zo naar een duurloop. Met een 10-tal kilometer zou ik al tevreden zijn (om te beginnen hé -lol). Als ik andere blogs lees of ik rijd de Finse piste voorbij met de auto, kriebelt het ongelooflijk. Ik moet zeggen dat ik het lopen veel meer mis dan de zin in een sigaret anderhalf jaar geleden!
Ik zou het van de daken kunnen schreeuwen:

HET IS ZO MOEILIJK OM NIET TE MOGEN LOPEN!

Toch blijf ik doorbijten: liever nu een aantal weken rusten en voor altijd van die knieproblemen verlost dan te blijven sukkelen. En van die ene kilo die er ondertussen is bijgekomen liggen we niet van wakker... wat wintervet zijn we vlug weer kwijt.

Ik ga proberen om dit weekend wat te fietsen zonder zwaar verzet. Dit kan normaliter geen kwaad voor mijn knie.

rust, rust en nog eens rust

Heb sins de de marathon nog maar één keer gelopen. Een half uurtje langzaam uit te lopen na die marathon om de spieren wat los te gooien en met success... alle spierpijnen waren 's anderendaags weg.

En nu is het rusten, rusten en nog eens rusten. Ik heb mezelf een zestal weken rust voorgeschreven. Dit moet volgens mij toch voldoende zijn om mijn knie volledig te laten herstellen van die blessure die nu al twee maand aansleept.

Daarna zal het opnieuw rustig herbeginnen zijn. Langzam opbouwen naar de volgende wedstrijd toe. Ik denk er nu al aan om in het voorjaar er eentje te plannen, maar ik moet nog eens goed zoeken welke. Rotterdam? Barcelona? .... De 20km van Brussel pik ik zeker mee en in het najaar denken we reeds aan de marathon van Berlijn of die van Brussel. Vermits die vrij kort na elkaar gepland zijn zal het kiezen worden. Iemand andere (betaalbare) suggesties?

Berlijn: eerste foto

Net over de finish, nog net genoeg energie over voor een fotooke:

Zaterdag 23 september

Vrijdagochtend vertrokken naar Berlijn om aldaar in de namiddag de "Berliner Vitalmesse" te bezoeken. Daar moest ik trouwens mijn rugnummer afhalen en mijn chip laten controleren. Je kon toen al in Berlijn de marathon sfeer voelen: heel veel jonge mensen, overal reclame van sportartikelen (schoenen in het bijzonder) en promoties van de bekendste merken.

Zaterdagochend was er van het Schloss Charlottenburg een "Ganz Langsam" run van 6,5 kilometer voorzien met een ontbijt achteraf. Ik schat dat daar ongeveer een 2000 lopers aanwezig waren. De sfeer was geweldig. De maat werd gezet door het helse trommelgeluid op lege olievaten. Aan een tempo van 8 à 9 km/u ging het richting Olympiastadion. Onder de tribunes door kwamen we terecht op de wereldberoemde blauwe piste. We konden onszelf zien in "lichte relay" op de gigantische schermen. We werden met applaus en commentaar van de organisatoren onthaald... gewoon de max! En zeggen dat dit nog maar het begin was.

24 September 2006... a day always to remember

24 september 2006, 09u00: startschot, adrenaline stroomt. De muziek gaat luid, heel luid. Een vijftal helikopters vliegt boven je hoofd. De eersten zijn vertrokken. Om 9u17 kon ik de eerste looppasjes zetten. Het tempo werd gemaakt door een aantal gangmakers die je kon herkennen aan de grote gele balonnen. De sfeer was super. Het gevoel ongelooflijk, duizenden toeschouwers dragen je als het ware vooruit.
De eerste tien kilometer gingen goed vooruit. Geen problemen door de massa, noch problemen met mijn knie. Na een dikke twee uur zat de halve marathon erop. Het ging goed, uitsteken zelfs.

De volgende tien kilometer begonnen al wat te wegen en na een 30-tal kilometer dacht ik even dat ze in Berlijn de muur hadden teruggeplaatst. Mijn knie begon parten te spelen. Bij een drankpost moest ik me als het ware opnieuw in gang sleuren. Het was warm (28°C) en de vermoeidheid begon zijn tol te eisen.

Toch hebben we doorgezet. Verstand op nul, blik op oneindig en lopen maar. Ja, ik heb ook wat gewandeld. So what, ik wou finishen en de tijd die kon me gestolen worden. Doorzetten, de bocht in en daar staat ie dan: de Brandenburger Tor. Het gevoel dat je hebt als je die onderdoor loopt kan je niet beschrijven. Ik stond op dit moment wel even stil bij het feit dat dit voor 1988 gewoon niet mogelijk was. Je kon jezelf zien op reuzeschermen. Die laatste 195 meter waren verschrikkelijk: totaal leeg, uitgeput, eerder kruipen dan lopen.

Doodmoe, leeg maar ..... I DID IT!

Tevreden. Tranen van geluk. "Nooit meer" denk je op dit eigenste moment, maar ondertussen zijn we al aan het kijken waar we de volgende lopen. 4u49' staat geregistreerd

Tijdsregistratie

Ik heb gisterenavond nog eens zitten rondsurfen op de site van de "Berliner Marathon". Is me dat ginder een verdomd goed georganiseerde bedoening. Je hebt gedetailleerde plannetjes van metro, toegangswegen, ed. , je kan je eigen sportdrank afgeven bij in de ingeng, enz.

Ook een extra tool op de site: je kan je kostenloos inschrijven om via SMS bericht te krijgen van eindtijden van een of meerdere deelnemers. Handig als je wil weten hoe lang er iemand over gedaan heeft. De link waar je je kan inschrijven: http://hera.soft.uni-linz.ac.at/marathon/berlin/2006/

Ik heb in elk geval voor mezelf al een aantal nummers ingevuld.

Handig tooltje!

Laatste training

Ik heb gisteren mijn laatste training voor de marathon afgewerkt op Belgische bodem. Een 10 kilometer gelopen op de oefenvelden van Zulte-Waregem. Ik heb bewust op gras gelopen omdat ik toch nog steeds voorzichtig moet zijn voor mijn knie.

Ik voelde ook dat ik al meer uitgerust ben in vergelijking tot de vorige weken. Da's al een goed teken. Verder beginnen de zenuwen wat te komen.

Ik heb ook al de gehele week op mijn voeding gelet. Niet te vettig eten, veel groenten en fruit en veel water drinken. Normaliter begin ik vanaf morgen aan de pasta's.

4 days to go!

Nog anderhalve week

Ben nu in de laatste twee weken beland voor M-day. Tijdens deze twee weken is er vooral rust gepland. Ik moet ook toegeven dat ik er eigenlijk niet treurig om ben. De laatste weken zijn vrij zwaar geweest mede door de aanhoudende pijn in mijn knie.

Die knie... die blijft nog altijd voor showstopper spelen. Na een tiental kikometer begin ik lichte druk te voelen. Verder ga ik momenteel niet. Ik mag hem nu zeker niet meer belasten dan echt nodig. Toch zit er beterschap in. Twee weken geleden kon ik na tien kilometer geen stap meer zetten. Mijn medicatie (ontstekingsremmer) blijf ik voorlopig nog doornemen en ik ga ook nog elke dag naar de kinesitherapie. Ik hoop alleen maar dat mijn knie het volhoudt over anderhalve week.

Afgelopen zondag en gisterenavond twee maal een rustig herstelloopje gedaan van ongeveer een drie kwartier op de Finse piste. Snelheid lag rond de 9 km/u. Volgende zondag staat er nog een loopje van een uur op het programma in een iets stevigere tred. De laatste loop doe ik over een week op woensdag en de vrijdagochtend vertrek ik naar Berlijn.

Vrijdagnamiddag is het de bedoeling dat we de Berliner Vital-beurs bezoeken waar ik mijn rugnummer kan afhalen. Zaterdagnamiddag mag ik ginder alvast deelnemen aan een rustige loop van zes kilometer met aankomst op de fameuze "blauwe piste" van het Olympiastadion in Berlijn. En op zondag, dan gaat het om 09u pas echt van start!

ik wil lopen

Heb de ganse week nog niets gelopen en het begint zo stillaan op mijn zenuwen te werken. En jammer genoeg ook aan de kilo's. Ik heb de ongezonde gewoonte om mijn frustraties af te reageren op suikerwafels die ik dan met veel smaak naar binnen werk.

Mijn knie is al stukken beter. De nodige medicatie en kine doen blijkbaar wonderen. Gisteren heb ik de trap kunnen oplopen - en vooral afdalen - zonder maar iets te voelen in mijn knie. Dit was de afgelopen dagen bijna niet mogelijk.

Zaterdag zou ik in principe op de Finse piste een half uurtje mogen loslopen. Van zodra ik maar iets begin te voelen is het onmiddellijk stoppen, ijs erop en naar de kine. Als het zaterdag goed gaat, kunnen we het zondag dan wat langer rekken.

Berlijn zie ik terug helemaal zitten!

ZERO

Heb hem gevonden. Hij was goed weggestopt tussen alle andere rode blikjes en flesjes.... maar eindelijk is hij er: DE COCA COLA ZERO.

Ik heb me ineens een gans karton meegebracht. En met dit mooie nazomerweer zal ie me nog smaken ook!

Rotdag

Vandaag is mijn longrun van 30 km letterlijk in het water gevallen. Ondanks dat ik me nogal moe voel, had ik er nochtans goeie hoop in ... maar het wou echt niet meezitten deze voormiddag :-(.

Ik ben rond een uur of 10 deze morgen vertrokken en was nog geen kwartier weg of ik kreeg al een douche over mijn hoofd. Ik moet zeggen, leuk is anders, maar van regen is nog nooit iemand doodgegaan denk je dan maar. De regen was al gauw over, maar die wind op die natte kleren was niet echt leuk. Af en toe had ik het koud en jammer genoeg was er geen zon te bespeuren

Mijn knie begon ook weer vervelend te doen, en deze keer ziet het er niet goed uit. Na een twintigtal kilometer was het gedaan met lopen. De pijn was niet meer te verbijten, een knieband gaf geen soelaas en stappen... zelfs dat deed hevig pijn. Ik heb trouwens al de gehele dag last van die verdomde knie. Morgen kine en rustig aan. Ik speel zelfs met de gedachte om mijn training volledig te staken en vanaf nu slechts driemaal per week wat rustig te lopen op de Finse piste. Kwestie van soepel te blijven. Dit geeft me nog de tijd om te herstellen tegen 24 september.

Mijn idee om vandaag eens niet langs de Leie te lopen, maar wel richting Kruishoutem was al evenmin een succes. Het glooiende landschap heeft me nogal vlug uitgeput zodat mijn energie nogal vlug op was. Ik voelde me gisteren al niet 100% en dat was vandaag te merken. Een snelheid van gemiddeld 8,5 km/uur is nu ook geen succes te noemen.

Voilà, dit gezegd zijnde, ga ik me lekker toedekken in de zetel met een glaasje wijn en deze avond vroeg onder de wol!

Week 35

Zondag en maandag van een paar dagen rust genoten. Na mijn 30km prestatie van vorige zaterdag mocht dit wel, vind ik. En voor mijn knie kon het natuurlijk ook geen kwaad. Later meer erover.

Dinsdag heb ik een intensieve duurloop van 10 km gelopen. Het voelde goed al lag mijn hartslag aan de hoge kant. Waarschijnlijk was dit te wijten aan het feit dat ik me nog een beetje moe voelde en dat ik ook ben gaan lopen onmiddellijk na het avondeten. Al bij al een tevreden gevoel.
Gisteren, woensdag 30 augustus, stond een duurloop van 90 minuten op mijn schema geprogrammeerd. Ben begonnen op de Finse piste gedurende een half uur. Daarna overgeschakelt op asfalt gedurende een uur. Totale afstand was slechts 13,5 km maar mijn harstlag is niet buiten D1 (i.e lager dan 150) geweest. Da's toch al iets.

En mijn knie, 'tja... die laat weer van zich horen. Na mijn loopje op dinsdag voelde ik lichte pijn, maar dit was woensdagochtend volledig verdwenen. Vanmorgen wea erniet onmiddellijk pijn te voelen, maar op kantoor heb ik een paar trappen op en af gelopen en ik moet zeggen dat dit me geen deugd heeft gedaan. Vergeef het me, maar morgen neem ik de lift!

Vanavond 20 minuten ijs op gelegd en straks Fastum gel erop. Vanaf volgende week ga ik elke dag naar de kine. Hopelijk helpt me dit een stuk vooruit! Geloof me of niet, maar ik begin echt schrik te krijgen dat Berlijn alsnog in duigen zou vallen.

te veel van het goeie

Zaterdagavond zijn we gaan eten met een aantal (ex-)collega's in La Riva te Antwerpen. Zeer toffe avond gehad. Het restaurant is een echte aanrader.
LaRiva is ingericht in een groot gebouw wat eertijds als schuilplaats en eetplaats diende voor dokwerkers. La Riva beschikt over een stemmige en grote bar. De eetruimte is ingedeeld in twee etages en ondanks de gigantsiche afmetingen is alles toch nog gezellig en trendy enbleven. Wat op het bord komt, ontgoochelt zeker niet. De carpaccio was super en het stukje tonijn was perfect gegaard. De bediening was vlot, de wijn lekker. Zeker een aanrader!
Het dessert was gewoon af en de glaasjes wijn liepen vlot binnen.

Uiteindelijk was het drie uur geworden en gisteren heb ik dit de gehele dag mogen voelen. Gelukkig stond er geen loopje op de agenda. Daarbij komt nog dat het in Waregem koersefeesten zijn sinds zaterdag en ons klein mannen weten dat maar al te goed. Dus gisteren mocht ik al optrekken en mijn centjes bovenhalen op de kermis in plaats van in mijn zetelke te blijven liggen.Gelukkig zat het weer nog mee en uiteindelijk heb ik me dan toch geamuseerd!

30 kilometer

Die verdomde knie! Maar het gaat precies toch al iets beter. Vrijdag ben ik na een weekje rust een half uurtje op de Finse piste gaan lopen. Ontspannen gelopen in een zeer rustig tempo gedurende een 30-tal minuten. Mijn knie voelde ik op dit moment niet. Thuisgekomen onmiddellijk ijs op gelegd en 's avonds voor het slapengaan nog wat Fastumgel aangesmeerd.
Zaterdagochtend wat uitgeslapen en de trap af zonder iets abnormaals te voelen in mijn knie. Ikke blij en ik kon dus aan mijn lange duurloop beginnen.

Ben vertrokkken richting Leie en ben zo doorgelopen tot in Harelbeke. Van Harelbeke ging het aan de overkant terug tot in Ooigem tot net achter de fabriek van Unilin Quickstep. Vanaf daar ben ik teruggekeerd richting Waregem. Had er toen al 22 km opzitten en de pijn in de knie begon parten te spelen. Het was doorbijten. Had nochtans een knieband aan, maar die kon ook de pijn niet meer tegenhouden. Vanaf kilometer 27 voelde ik de pijn wegebben en ging het terug iets beter. Dan nog maar een extra lusje ingecalculeerd. De kaap van 30 kilometer dan toch gehaald aan een gemiddelde snelheid van 10,2 km/uur.


Na een halfuurtje bekomen in de zetel met ijs op de knie ging het van kwaad naar erger. Mijn been kon ik niet meer strekken. Mijn knie deed het minst pijn als die volledig geplooid was (been opgetrokken). Strekken deed pijn, heel veel pijn en 's avonds hadden we met een paar ex- collega's afgesproken in Antwerpen om wat te gaan eten... dat beloofde.

Deze morgen (na een tamelijk korte nacht) was mijn knie al stukken beter, toch bij het aflopen van de trap voel ik duidelijk waar de pijn zit. Morgen kinesitherapie en doorbijten.

wielerterrorist

Omdat lopen niet aangewezen is omwille van mijn knie (zie vorige posts) en omdat stilzitten ook niet echt mijn ding is, heb ik maar mijn koersvelooke van onder 't stof gehaald. Banden opgepompt, truitje aangetrokken van één van de betere ploegen, schoenen aan en hop met die benen.
Ik heb een rit gemaakt van een 40-tal kilometer met een relatief lage hartslag (133 sl/min).

Mijn knie heb ik niet gevoeld! hip hip hoera!!!!!!

Morgen complete rust en donderdag nog wat fitnestraining met concrete oefeningen voor de benen. Hopelijk lukt de long run dit weekend.

tractus iliotibialis frictie syndroom

Wat een benaming voor wat pijn aan de knie. Tractus iliotibialis frictie syndroom of ook wel lopersknie genoemd heb ik vorige donderdag dus opgelopen. Op verschillende websites heb ik ook kunnen lezen dat je dit onder andere kan krijgen door het lopen op een afhellende weg.

Momenteel probeer ik tot driemaal daags een ice packing op mijn kniet te leggen gedurende minstens twintig minuten. Daarna inwrijven met Fastum-gel. Overdag loop ik ook met een steungevende knieband.


Verder heb ik mijn trainingsschema aangepast. Mijn volgende loop is pas op vrijdag gedurende een half uurtje. Laat ons hopen!

Knieblessure

Ondertussen is mijn verlof al een drietal dagen achter de rug en heb nu even tijd om mijn blog bij te werken. Als je met verlof bent, laat je die dingen makkelijk achterwege, vind ik. Een paar zeer goede weken achter de rug wat het lopen betreft althans. Het weer kon natuurlijk iets beter, maar we zijn nu eenmaal in België en beter lopen bij zo een weertje dan in de hitte.

Prestaties gaan zienderogen vooruit. Het aantal kilometers per week gaat nu steeds maar omhoog en de lange duurlopen worden steeds langer. Ik zit momenteel aan een zestig kilometer per week. Trainingen bestaan uit een extensieve duurloop, twee intesieve duurlopen en een intervaltraining.

Sinds vorige donderdag gaat het iets minder. Had een loopje van anderhalf uur op het programma staan. Toen ik thuiskwam voelde ik een stekende pijn aan de buitenkant van mijn knie. Ne een ijspacking van een twintigtal minuten en een lek Fastumgel was de pijn al na een paar uur wag. Vrijdagmiddag ben ik met een collega gaan lunchen en tijdens na de wandeling leek het erop alsof er niets meer aan de hand was... toen ik 's avonds aan de lange duurloop begon.
Het eerste uur ging alles prima. Af en toe voelde ik wel wat, maar het was eerder storend dan pijnlijk. Na een tiental kilometer had ik mijn knieband, die ik uit voorzorg had meegenomen, echt nodig. De pijn aan de buitenkant van de knie begon heviger te worden, maar ik beet toch door. Na een vijftiental kilometer schakelde ik even over op wandelen om wat voeding en vocht in te nemen. Toen ik na een minuutje weer wou aanzetten, blokkeerde de knie helemaal. Ik moest me echt in gang trekken en het ging van kwaad naar erger. Af en toe zakte ik door de knie. Ik durfde echt niet meer te stoppen omdat ik dacht dat ik dan helemaal niet meer op gang zou geraken en bij de gedachte "nog 35 dagen tot Berlijn", zakte mijn moraal ook nog eens onder het vriespunt.

Na 2uur en 54 minuten was ik uiteindelijk toch fier dat ik 28 km had gelopen. De kaap van 30 moet dan maar volgend weekend gehaald worden, maar eerst rust, rust en nog eens rust de komende dagen!

Back home

Twee weekjes Spanje zitten er op en genoten hebben we. Lekker weertje (wel wat heter dan andere jaren), wederom goed gegeten en zalig niets doen gedurende veertien dagen, behalve lopen dan :-).

Voor wie er al geweest is, zal het zeker niet ontkennen: het noorden van de Costa Brava is een schitterende omgeving om te gaan hardlopen en/of mountainbiken: je hebt er kilometers aangelegde paden in van dat bruin/beige grint. Bomen en struiken zorgen afwisselend voor volle zon of schaduw.

Meestal stond ik om zes uur op. Vlug wat eten en me klaarmaken voor meestal lange duurlopen. Rond half zeven was ik de deur uit voor minstens anderhalf tot twee uur. Tegen dat de zon echt kracht begon te geven was ik al terug voor een frisse duik in het zwembad.

Vandaag mijn eerste 10 km in Waregem afgewerkt. Had het nogal fris en dat zwembad was er vandaag ook niet bij!

Back to reality, alhoewel dat ik nog met vakantie ben tot 16 augustus.

vakantie

Het is zover..... vakantie. En met dit mooie weer is het alvast een goed begin.
Ik heb deze morgen een 10 km gelopen met af en toe een spatje regen. Het ging goed: niet te warm, niet te nat en voldoende zuurstof in de lucht.

Morgen ga ik eens goed uitslapen want morgennamiddag vertrek ik voor een tocht van zo een 1200 km. Met de auto wel te verstaan!

Mijn training zet ik in elk geval verder in Spanje. Mijn blog zal ff moeten wachten.

Tot dan!

Running aan zee II

Dit weekend opnieuw aan zee doorgebracht. Zaterdag heb ik een intensieve duurloop van exact 1 uur gelopen op de dijk (van het casino tot aan het zwin). De wind was nog vrij sterk, maar toch al stukker beter dan vrijdag. Het ging vrij goed en mijn harstlag heb ik constant op 163 kunnen houden.
Zondagochtend ben ik dan vertrokken voor mijn lange duurloop. Ik voelde al van in het begin dat het me niet meezat en na anderhalf uur ben ik er dan ook echt mee opgehouden. De wind was grotendeels gaan liggen en de zon brandde al zo hevig dat op dat eigenste moment alleen de zee me een oplossing kon bieden: WATER!!!!!!!! :-). Ben er dan ook onmiddellijk ingedoken. Ik vermoed iets te weinig gedronken te hebben onderweg. Ik heb trouwens de rest van de dag nooit echt mijn dorst kunnen lessen. Drinken dat ik gedaan heb gisteren, ge kunt je niet inbeelden.

Ik ga mijn herstelloop van deze avond overslaan (mag wel een keer, zeker). Wat extra rust kan volgens mij geen kwaad. Mijn loopje van morgen ga ik proberen in de vroege ochtend te doen.

Lang leve de zomer!

Storm

Gisteren had ik normaal gezien een duurloop van anderhalf uur op het programma staan. Het was de bedoeling om die terug aan zee te gaan lopen omdat we voor het ganse weekend daar vertoeven.

Toen ik gisterenavond aankwam stond er een wind... gewoon niet normaal. Zeven beaufort was net iets te veel om te kunnen lopen. Zelfs de meeuwen zagen het niet zitten om tegen de wind in te vliegen. Het zand waaide tegen ramen en auto's.
Geen loop dus. Ik hoop er in elk geval deze avond werk te kunnen van maken.

snelheidstraining

Gisterenavond nog eens een snelheidstraining afgewerkt op de oefenvelden van Zulte -Waregem.
Ik ben begonnen met rustig warmlopen gedurende een tiental minuten in een zeer lage zone (GH 130). Daarna rond twee oefenvelden (ca 700 m) een rondje gelopen waarin je eindigt met een hartslag op 95%. Vervolgens uitwandelen tot je terug in je herstelzone komt. En dit vijfmaal na elkaar! Nog 15-tal minuten uitlopen richting thuis.
Zo een training kan verdomd lastig zijn, zeker met zo een warm weer. En ik moet ook bekennen dat vandaag een heel klein beetje last heb van stramme spieren. Gelukkig hebben we vandaag een rustdag.

In the Navy

Ik ben gisteren na werktijd terug naar zee gereden. Vrouw en kindjes waren daar gebleven om nog van het mooie weer te genieten. Ik heb dus daar mijn intensieve loop afgewerkt. Het traject ging van het casino in Knokke tot aan de Zeemachtbasis van Zeebrugge en terug. Toen ik aan de basis aankwam, heb toch even aan de tijd van toen moeten denken: we spreken van 1993. Het was een mooie tijd ... die cruises!

Even terug naar nu: hartslag constant in D3 (ca. 165-170). Er stond bijna geen wind wat in vergelijking met vorige vrijdag een groot voordeel opleverde. Na mijn duurloop heb ik nog even in zee gezwommen. Onbeschrijfelijk hoe zalig deze "cool down" wel kan zijn.
En als afluiter van het weekendje aan zee: nog ne grote lekker van bij 't Postje!

Running aan zee

Het het volledige weekend aan zee doorgebracht. Ik moet zeggen het was zalig.

Vrijdagavond heb ik, samen met David deelgenomen aan de 10 km Strandloop van Knokke.

Inschrijving was slechts twee Euro, wat ik bijzonder weinig vind als ik even opsom wat je hiervoor allemaal kreeg: elektronische tijdsregistratie, drankpost met water en/of Extran. Bij de aankomst nog een sportdrank, een medaille, een lotje tot deelname aan de tombola. Het lopen zelf was vrij lastig de eerste 2,5 km. We startten vanop het mulle zand net voorbij de dijk en dan ging het tegen de wind in... en er stond een stevige bries! De volgende vijf kilometer ging het goed. We liepen op het natte harde zand langs de waterlijn met de wind in de rug. Het ging goed vooruit.
De laatste 2,5 km waren de zwaarste. Ik denk dat menig deelnemer mijn opinie hierin zal delen: opnieuw tegen de wind in en net op het moment dat je dacht om nog eens alles te geven, kon je in het zand beginnen lopen. Ongelooflijk lastig! Je wordt gewoon afgeremd.
Toch tevreden met het resultaat:



Daarna nog een lekkere douche en samen met de kids zijn David en ik nog een ijsje gaan eten. Het weekend was leuk begonnen!

Zaterdag genoten van een rustdag. Ik heb bijna de volledige dacht doorgebracht op het strand met de kinderen. Onze kleinsten vond dat natuurlijk supertof. Ik moet zeggen dat ik er ook van genoten heb.

Zondagochtend om 08 uur uit de veren voor mijn wekelijkse longrun. Er stond opnieuw een stevige bries. Be vertrokken richting Zwin. Op het einde van de dijk aan het Zwin ben ik richting binneland getrokken naar de Oosthoek. Vanaar ging het door het Zoute terug naar Knokke tot aan het treinstation. Daar heb ik de weg genomen naar Heist - opnieuw tegen de wind in :-( - in Heist langs de dijk naar Duinbergen waar ik me niet kon inhouden om toch even dat gekende bergje op te lopen. Hartslag ging goed omhoog, maar ging naderhand terug snel naar beneden.
Eenmaal ter hoogte van de casino, heb ik mijn schoenen en short uitgetrokken en ben ik recht de zee ingelopen. Nog nooit van zo een verkwikkende afkoeling genoten! Gewoon de max... maar wel frisjes.

een dipje

Gisteren zaten de definitieve resultaten van mijn sporttesten in de bus. Wat een bundel: een volledige analyse van mijn bloedafname, een analyse van mijn sonar vetmeting en een volledige beschrijving van mijn inspanningstest op de loopband met een aantal richtlijnen naar 24 september toe. Daarnaast stak er nog een boekje bij met trainingsadviezen. In afwachting van het onweer, dat nog steeds niet is gekomen, heb ik het terras al deze lectuur rustig doorgenomen.

Deze morgen was het andere koek. Ik ben opnieuw om zes uur opgestaan om te gaan lopen. Rustig vertrokken richting oefenvelden van Zulte-Waregem. Het ging echt moeizaam. Ik ben dan ook na 35 minuten terug huiswaarts gekeerd. Misschien te wijten aan een slechte nachtrust of kwaliteit van de lucht. In elk geval is het nu rusten tot vrijdagavond. Dan loop ik namelijk de 10km van Knokke samen met David.

10 om 6

Omdat ik mijn trainingsschema zo goed mogelijk wil volgen en omdat het met zo een warm weer echt gekkenwerk is om 's avonds nog te gaan lopen, had ik deze morgen om zes uur mijn wekker gezet . Toastje met confituur en een glas sinaasappelsap als ontbijt genomen. Me vlug klaargemaakt en vertrokken voor een run van 10 kilometer. Het voelde goed aan. Ik vond het nog relatief fris (was wel al 21°C :-)). Heb mijn toerke afgewerkt in 52 min. met een GH van 148.

Morgen een snelheidstraining op het programma. Ik ga proberen om dit ook morgenochtend te doen.

Longrun

Zondagochtend mijn lange duurloop aangevat rond 07u45. Gezien de weersomstandigheden misschien iets te laat om goed te zijn, maar de klok konden we op dit moment niet terugdraaien. Dus ikke vertrokken. Het was al 22°C.
Wat stroef maar na een twintigtal minuten zat de tred er wel in. Hartslag rond de 139. Ben naar de leie toegelopen omdat ik wist dat het daar nogal schaduwrijk is in de ochtend.
Het eerste uur ging goed, maar dan begon de schaduw plaats te ruimen voor volle zon. Heb het gisterenavond mogen voelen!

Uiteindelijk toch tevreden: 22 kilometer afgewerkt, GH: 147.

De laatste deze maand

Vandaag, als afsluiter van deze maand, een 10 kilometer afgewerkt in D2 (hartslag tussen 150 en 160). Heb opnieuw mijn standaard parcours genomen langs de industriezone in Waregem.
Het einde van de week was al duidelijk voelbaar en waarschijnlijk had de warmte er ook iets mee te maken.
Morgen een rustdag. Ga eens barbecueen, denk ik.

ijsjes

Was deze week goed begonnen met naulettend op mijn voeding te letten, maar vandaag ben ik geplooid... drie ijsjes gegeten. En moet ge wa weten.. ze hebben me nog gesmaakt ook! Bovendien zit er op mijn huidig project een super enthousiaste medewerkster die het niet kan nalaten ons te verwennen met Leo's, dozen van Delacre, cake, ... You just can't resist!


Effe terug serieus: Vanavond 2 kilometer meer gelopen dan normaal. Mijn route wat aangepast om het plezant te houden. Het lopen ging goed ondanks een iets hogere hartslag. Dit is volgens mij te wijten aan het warme weer en de vermoeidheid die begint te komen naar het eind van de week toe. Zouden die ijsjes daar ook iets mee te maken hebben ?

Morgen een korte run van 35 minuten. Zaterdag rust. Zondag lange duurloop.

Herstelloop

Ik voelde me gisteren wel wat stijfjes na mijn longrun van zondag. Toch heb ik gisteren een korte herstelloop gedaan van een zestal kilometer.
Toegegeven, het heeft me wel deugd gedaan. ik voel me al veel minder stijf en heb de spieren nog eens kunnen oprekken.
Vandaag en morgen twee dagen rust. Twee dagen niet lopen.... hopelijk houd ik dit vol.

Long run

Gisteren stond een longrun van 155 min op het programma, waarin 120 minuten in D1 (hartslag <147) en de laatste dertig minuten in D2 (< 158) .

De eerste twintig minuten ging het moeizaam. Ik moest nog wakker worden. Het was ook wat wennen aan het gedruppel (wat ze duidelijk niet hadden voorspeld!). Mijn hartslag ging pijlsnel de hoogte in (150 sl/min) en mijn benen voelden loodzwaar aan. Heb nog een minuutje gewandeld en ben opnieuw van start gegaan. Het ging al veel beter.
Toen ik na een 25-tal minuten aan de oevers van de Leie aankwam, zat de tred erin. Hartslag zat rond de 140 en had er een zeer goed gevoel bij. Ik ben doorgelopen tot aan de brug van Ooigem (de volgende brug zou net iets te ver zijn geweest) waar ik langs de overkant van het water ben teruggekomen tot in Sint Eloois-Vijve. Binnendoor terug naar huis. Eindtijd: 148 minuten.
Gemiddelde hartslag: 147, Afstand: 21 km.

Het gaat vooruit

Deze week reeds drie trainingen achter de rug. Maandag een snelle duurloop van 70 min. Hatslag tegen het omslagpunt aan. Het ging vlot.

Dinsdag een snelheidstraining gedaan op de oefenvelden van Zulte-Waregem. Vond dit eigenlijk nog plezant. Een diagonaal "full speed" over een voetbalveld en daarna zachtjes dribbelen tot aan de volgende hoek. Dit een zestal keer. Daarna nog een 20-tal minuutjes rustig uitgelopen. Vind dit wel een stuk lastiger dan een duurloop. Ik was bekaf.

Gisteren een herstelloop van 5 km en vandaag algemene rustdag. Op naar de lange duurloop van zaterdag!

langs de leie

Vandaag iets later vertrokken dan vorige week. Kon eigenlijk geen kwaad want het was lang niet zo warm als vorige week. Rond 09u gestart aan mijn lange duurloop van deze week. Na een drietal kilometer aangekomen aan de oevers van de leie in Sint Eloois-Vijve. Vandaar ging het richting Kortrijk.
Ben tot in Bavikhove geraakt na 1 uur 10 minuten. Omdat mijn programma van vandaag 140 minuten opgaf, heb ik dan maar rechtsomkeer gemaakt.
AHB: 145, Dur: 01: 22", dist: 21 km

In the heat of the night

Alhoewel ik daar vrijd goed tegen kan, moet ik toegeven: het is al een paar dagen bloedheet buiten wat het trainen er zeker niet makkelijker op maakt.
Gisteren ben ik pas na 21u00 vertrokken. Het leek me verstandiger om te wachten tot zonsondergang.
Met gepaste kledij en een goed gevulde fuelbelt ben ik rustig vertrokken voor een loopje rond de industriezone van Waregem (9km) . Met dit weer staan dan ook alle poorten van de textielfabrieken open. De nachtploeg was volgens mij net begonnen. Ik voelde echt met hen mee. Het moet niet makkelijk zijn om aan die machines te staan bij zo een warm weer.

Duur: 59'32", Gem. hartslag: 147, Afstand: ca. 9 km

Deze avond staat een herstelloop van 35 minuten op het programma.
Morgen een dagje rust.

Asics Gel Kayano XII

Had het al een tijdje gevoeld. Mijn loopschoenen waren aan vervanging toe. Ik had ze trouwens al anderhalf jaar. En gisteren na de lange duurloop was de maat vol: een blaar op mijn voet, de grootte van 4 Euro moet ze zeker waard zijn.

Ik naar Running Gent om een paar nieuwe runners. Na het nemen van een footscan en het uitproberen van een paar merken en modellen viel de uiteindelijke keuze op de nieuwe Asics Gel Kayano XII.

Ik kijk al uit naar de volgdende duurloop.

lange duurloop

Vandaag, zaterdag 10/06 stond een lange duurloop op het programma. Ik had me voorgenomen om met dit warm weer - wat ik gewoon zalig vind - 's ochtends vroeg te vertrekken.
Ik had mijn wekker niet gezet, maar om 07u45 stond ik startensklaar. Had een licht ontbijt naar binnen gewerkt met voldoende snelle en trage koolhydraten. Waterflesjes gevuld en mijn drankgordel omgedaan.... zag er net uit als een zelfmoordcommando.

Het was al 21°. Ingesmeerd en pet op ging het richting Anzegem.
Totale duur: 2u 10min, gemiddelde hartslag: 152.

Gewoon zààààààààààààààlig!

Medische keuring

Gisteren was het zover. Ik zou eindelijk eens weten hoe het met mij is gesteld op het vlak van bloedsamenstelling, conditie, ademhaling, etc.
Hiervoor had ik een afspraak gemaakt met de sportdienst Mensana in Sijsele-Damme. Na een inleidend gesprek over mijn huidig traininsschema en mijn algemene anamnese (medische voorgeschiedenis) ging het richting labo voor een bloedafname. Hartslag begon nu al te stijgen :-)

Vervolgens onder de lunar-scanner waar een algemene analyse van mijn lichaamssamenstelling werd gemaakt: 3.350 kg botten, 16.7 kg vet (als een een hoop van bijna 17 kg zien liggen?) en de rest bestaat uit spierweefsel, water en organen. Voor diegenen die willen rekenen: totaatlgewicht was 82.5 kg.

Vooraleer aan de loopproef te beginnen, had ik een kwartier rust. Gemeten hartslag: 59 slagen/minuut. Geïnstalleerd op de loopband met electroden en zuurstofmasker ging het van start. Zes minuten warm lopen aan 7 km/u. Vervolgens telkens sessies van drie minuten waarbij ze de snelheid telkens opdrijven en voor elke versnelling het lactaatgehalte meten.

Resultaten waren bevredigend. Volgens de sportarts moet een eerste marathon mogelijk zijn eind september ! Aangepaste trainingsschema's worden me toegestuurd per post.

ander schema

Ondertussen is de training opnieuw begonnen. Het lukt me nog steeds om het trainingsschema in "my asics" te volgen. Uit ervaring van mijn 20km van Brussel, heb ik het schema wel wat verzwaard met gegevens uit http://www.hardloopschema.nl.

Om de voorbereiding nog wat te vervolledigen heb ik me ook ingeschreven in de 10 km strandloop van Knokke op 07 juli ek. Wat bijkomende wedstrijdervaring kan volgens mij geen kwaad.

Let's move on!

irresistable !

Ik had nochtans gezworen om deze week niet te gaan lopen. Had voor mezelf een week rust ingebouwd na de 20 km van Brussel.
Vandaag had ik ervan: onweerstaanbare drang om ondanks het slechte weer toch te gaan lopen.
Heb er een korte run van gemaakt: 25 minuten rustig loslopen (gem. hartslag 140)

20 km van Brussel: finished

Had mijn auto aan de rand van Brussel geparkeerd en ben met de metro naar het station “Mérode” gereisd. Organisatorisch leek het me wel in orde. Van ver zag je al een aanduiding waar de kleedruimte zich bevond: aan de zijkant van het legermuseum. Een origineel decor moet ik toegeven. Eenmaal in outfit, begeef ik me naar het juiste startblok waar ik nog eventjes van de zon kan genieten.

De bolero van Ravel maakt me intussen duidelijk dat het startschot dichterbij komt. Het schot zelf was wel even schrikken. De start verloopt vrij vlot en eens over de matten (tijdsregistratie met chip) gaat het pas echt los. De sfeer in de Wetstraat zit er echt in. De hartslagmeter vertelt me dat het goed gaat, het tempo lijkt me in orde. Iets verderop het Justitiepaleis. Begin van een reeks tunnels. Ietwat drummen; de lucht lijkt er ook wel ijler dan buiten.

De Louizalaan loopt vlot en weldra is het Ter Kamerenbos in zicht. De hartslagmeter geeft 163. Heb nog voldoende reserve. Ik voel me prima, behalve dat een plaspauze zich aankondigt. Altijd tijd nemen om te drinken hebben ze me verteld, maar wat erin gaat, moet er ook uit!
Het gaat goed. Hartslag onder controle, geen krampen noch milt… laten we zo doorgaan. 10 Kilometer na 52 minuten.

Op weg naar de lange gevreesde klim van de Tervurenlaan kreeg ik het moeilijk. Het moet net voor de Vorstlaan geweest zijn. Leeg, geen energie meer, een echt dieptepunt. Tempo vertraagt, drinken, wat voeding bijnemen en in een zeer rustig tempo proberen te herstellen. Na een aantal minuten ging het al wat beter. “Geef er een lap op!”, dacht ik bij mezelf. En dat deden we dan ook.

De Tervurenlaan was hard. Het was afzien! Je ziet deelnemers vallen met bosjes, je krijgt ruimte. Velen schakelen over op wandelen. Sommige lopers die je passeert lijken ook beter een wandelpauze in te lassen als je hun zwoegende ademhaling hoort. Ik blijf gaan, bij elke loper die ik passeer schuif ik een plaatsje naar voor. Hartslagmeter piept onophoudelijk, kuiten beginnen pijn te doen. Opzij, opzij, opzij…. Het Rode Kruis is iemand aan het reanimeren (tevergeefs, blijkt nu in de pers)

De bocht in, en daar is ie dan…. De triomfboog. Verstand op nul, alles geven. Ik heb mijn hartslagmeter niet meer bekeken. Het interesseerde me op dit ogenblik niet meer. Het enige wat telde was finishen. De matten, chrono afduwen en op adem komen… 02:04'12".
Een tevreden man, volgend jaar opnieuw!

laatste avondmaal

Na mijn middagdutje heb ik deze namiddag het recept vanuit de Runnersworld van vorige maand eens geprobeerd:

Pannenkoeken met goede koolhydraten.

Stond er aanvankelijk nogal sceptisch tegenover. Je moet het toegeven, haver ziet er niet echt smakelijk uit, maar eens gebakken viel het goed mee. Heb er nog wat apart gehouden voor zondag.

Van het wee lig ik niet meer wakker. We zijn er ondertussen wel aan gewend geraakt. Je weet wat ze hier zeggen hé:"ça ne fait rien qu'il pleuter, ce n'est qu'une vlague". Dus ikke naar buiten om mijn laatste training voor de 20 km van Brussel af te werken. Een half uurtje rustig loslopen voor de wedstrijd van zondag. Morgen algemene rustdag. ... la dolce far niente !!

See you in Brussels !!

Rotweer !!!
Zondag beter?

Maar heb maandag toch een herstelloop achter de rug. Doe ik altijd na een long run. Ik heb nog getwijfeld ondanks het slechte weer, maar de drang om toch te lopen was te sterk. Half uurtje langzaam, gemiddelde hartslag 138/min.


Vandaag, dinsdag, een korte hardlooprun (5km) aan een gemiddeld tot hoog tempo. Ondanks de felle wind, ging het goed. Gemiddelde hartslag van 158. Vrijdag doen we nog zo een korte run van 30 minuten. Verder deze week staat rust op het programma.... en spaghetti vreten natuurlijk.

See you in Brussels on Sunday!

Long run

Vandaag een long run. Nogal frisjes deze morgen met een stevige wind, maar wel droog.
De bedoeling was om mijn hartslag onder de 150 slagen/minuut te houden en dit gedurende 110 minuten.
Resultaat: gemiddelde hartslag: 145, duur: 1u 41'. De afstand valt moeilijk te schatten omdat ik mijn parcours heb aangepast naar de weersomstandigheden. In open weidelandschap zag ik het niet zitten. Ik heb deze morgen geprobeerd zoveel mogelijk tussen huizenrijden door te lopen, wat me beschermde tegen de onaangename wind.

Morgen een herstelloop van 30'en dan twee dagen rust.... op naar de 20 km van Brussel!

Gone with the wind

Donderdag, ondanks een late vergadering op kantoor, toch nog gaan lopen. Om 20u30 toch nog mijn loopschoenen aangetrokken voor een stevige loop. Een 5-tal kilometer aan een flink tempo, tot ik het op een sprintje heb gezet om te kunnen ontsnappen aan een aankomend onweer. Zwart zag het aan de hemel.

Vrijdag ben ik mijn nummer voor de 20km van Brussel gaan ophalen. Heb er ineens een bandje voor gratis gebruik van het metronet bijgekocht. Ga me namelijk aan de rand van Brussel parkeren. Daarna afsrpaak op CSC voor een groepsfoto. We zijn met tien deelnemers aanstaande zondag. Ben benieuwd!
's Avonds een tempoloop aan het Regenboogstadion. Ik dacht daar aan de wind te kunnen ontsnappen, maar tevergeefs: had er na een 20-tal minuten echt genoeg van. Waar blijft die zomer toch?

Zaterdag rust.

speedy gonzalez

Vandaag was ik echt goed in vorm. Thuisgekomen heb ik een lichte maaltijd naar binnen gewerkt bestaande uit hoofdzakelijk goede koolhydraten.
Een half uurtje later heb ik me naar het sportstadion (*) begeven - al lopend hé :-) . Kwestie van rustig warm te lopen (20 minuutjes aan een hartslag van 142 gemiddeld).
Aan het stadion aangekomen ben ik begonnen met het trekken van korte sprintjes: een reeks van vijf x 400 m "full speed" gevolgd door telkens 400 meter rustig uitlopen.
Resultaten vond ik persoonlijk zeer goed:
- maximum hartslag na de laatste sprint was 193 slagen/minuut;
- algemeen gemiddelde met uitloop inbegrepen: 149 slagen/min;

Morgen rustdag en donderdag een korte loop.
Wordt vervolgd

(*) Zulte-Waregem

eerste communie

Vrijdag genoten van een dagje rust.. wat het lopen betreft dan toch. Had wel een heleboel andere dingen aan mijn hoofd. Mijn dochtertje deed zondag haar eerste communie. Had dit wel al geruime tijd ingecalculeerd in mijn trainingsschema. Vrijdag de nodige boodschappen gedaan en de tuin een grote beurt gegeven.

Mijn lange duurloop stond gepland op zaterdagmiddag. Ik had er wel voor gevreesd omdat slecht weer was voorspeld, maar al bij al heb ik toch kunnen lopen bij zo'n 24°C met flink wat zon.
Zoals gewoonlijk ben ik begonnen met mijn standaard parcours. Ik loop in het weekend graag door de industriezone van Waregem. Het is er dan uitermate rustig trainen: geen vrachtwagens, geen drukte en ook geen zondagsrijders. Na een 6-tal kilometer moet ik een drukke baan Waregem- Deerlijk over. Een ideaal moment om voor het rode licht wat te tanken en eventueel wat sokken goed te trekken. Na een kort intermezzo springt het licht op groen en kunnen we verder door de kleine baantjes tussen het weidelandschap voor de volgende vier kilometer.
Negen kilometer in totaal en terug thuis. Met de 20km van Brussel in het achterhoofd besloot ik om dit weekend nog een tweede rondje te lopen. Ik had het gevoel nog over voldoende reserve te beschikken en wou voor mezelf eens een kort testje doen. Resultaat: 18 kilometer in 1u45!

De 20km van Brussel zie ik nu wel zitten. Heb besloten om de komende twee weken nog wat snelheidstraining te doen op de joggingspiste aan het sportstadion van ZULTE- WAREGEM :-) (voor diegenen die het nog niet wisten: ze hebben gewonen in de bekerfinale !!!!)

Zondag: rustdag. Vat af! Uitgeteld! (letterlijk dan).

met het nodige vuurwerk

Vandaag zag het er goed uit. Zonnetje , niet te warm en in vorm. Thuisgekomen, wat gedronken en gepaste kledij aangetrokken.
De eerste twintig minuten gingen goed: rustig tempo en opwarmen. Vervolgens startte ik aan het parcours tegen de wind in. Heb ooit die tip gekregen en moet zeggen het helpt. Je bent pas gestart, dus nog niet vermoeid en je kledij is nog droog (vooral de borst) dus je vermindert het risico op verkoudheden en/of andere longaandoeningen.

Na een vijftal kilometer werd ik getroffen door een echte spelbreker: de familie bliksem en gedonder probeerde me in te halen. De wind wakkerde sterk aan, de lucht werd donker en ik voelde af en toe de hagel op mijn hoofd.
Linea recta huiswaarts en ja hoor: ik kwam als eerste over de meet! De deur achter me dicht en plots viel de regen met bakken uit de lucht. Gedonder rond om rond! Heb al leukere dingen meegemaakt.

Morgen nieuwe poging! Ga ijsje eten!

regen, regen en nog eens regen.

Typisch Belgisch herfstweertje, al zijn we midden mei. Geen weer om een hond door te jagen, maar twee weken voor een belangrijke milestone zal het weer de laatste zijn die mijn trainingsschema overhoop zal halen. Dus een shortrun van 5 km afgelegd. Zuurstof voldoende in de lucht en de druppels op mijn gezicht die voor het nodige vocht zorgden.
Moet toegeven... het heeft wel iets.